میرزا محمدتقی شیرازی

برای فراگیری علوم دینی به کربلا رفت و از سید علی نقی طباطبایی و فاضل اردکانی درس آموخت. سپس به همراه فشارکی اصفهانی به سامرا رفت و در درس میرزا محمدحسن شیرازی شرکت کرد.

میرزا محمدتقی بعد از ترک سامرا، به کاظمین رفت و در آن جا حوزهٔ درسی ترتیب داد و پس از آن چندی در کربلا اقامت کرد و بعد به نجف رفت و ریاست حوزهٔ علمیهٔ نجف را بر عهده گرفت.

وی که به یکی از علمای بزرگ در عالم تشیع تبدیل شده بود، در سال ۱۳۳۷ و پس از فوت سید محمد کاظم یزدی، صاحب عروةالوثقی، مرجع تقلید شیعیان امامیه گردید.

شهرت وی، هنگامی در جهان اسلام بیش از پیش افزون شد که در جنگ جهانی اول، علیه انگلیس‌ها حکم جهاد داد که به «فتوای دفاعیه» مشهور است.

• میرزا ابوالحسن مشکینی اردبیلی
• سید ابوالحسن اصفهانی
• آقا بزرگ تهرانی
• عبدالکریم حائری
• محمدجواد بلاغی نجفی
• میرزا موسی فقیه سبزواری
• سید حسین طباطبایی قمی
• سید جمال‌الدین گلپایگانی
• محمدکاظم شیرازی
• محمدعلی شاه‌آبادی
• سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی
• میر محمد لطیف رضاتوفیقی

• حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
• حاشیه‌ای بر فرائد الاصول شیخ انصاری
• شرح الارجوزة الرضاعیة
• القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة
• حاشیه بر العروة الوثقی
• ذخیرة العباد لیوم المعاد

شیرازی در شب ۱۳ ذیحجه ۱۳۳۸ قمری درگذشت و صحن حرم حسین بن علی در کربلا دفن شد.

دربارهٔ علت مرگ او اختلاف شده‌است. سید مرتضی طباطبایی دربارهٔ کیفیت مرگ او می‌گوید:

«انگلیسی‌ها با نیرنگ و حیله به میرزا سم دادند و او را به قتل رساندند. این کار توسط یکی از کارگزارانشان که تظاهر به تدین و تقدس می‌کرد و به شغل عطاری مشغول بود، صورت گرفت…»